زبانحال مسلم بن عقیل علیه‌السلام قبل از شهادت
ببین که بر سر دارم میا به كوفه حسین هـنوز زمـزمه دارم میا به كوفه حسین سلام من به تو ای آفـتاب هـستی‌بخـش چراغ محـفـل تـارم میا به كوفه حسین نوشـته ام كه بیائی ولی به صفحۀ خاك به اشك خود بنگارم میا به كوفه حسین میـان كـوفـه غـریـبـانه می‌زنـم فـریـاد امید و صبر و قرارم میا به كوفه حسین به سنگساری مهمان اگر چه می‌كوشند امـامِ آیـنـه‌دارم مـیـا به كـوفـه حـسـیـن در این دیار به سرنیزه لاله می‌چـینـند گـلِ همیـشه بهـارم مـیا به كوفه حسین بیا به هـمره زینب از این سفـر برگرد امید جـان فـكـارم مـیـا به كـوفه حسین برای آن كه نگـردی تو بی‌عـلـی اكـبر دمـادم است شعـارم میا به كوفه حسین نشـسـته حـرمـله در انتـظار اصغـرِ تو ببین كه واهمه دارم میا به كوفه حسین پـیـام آخـر مـسـلـم بـرای تـو این اسـت گـذشته كار ز كارم میا به كوفه حسین به گریه گفت «وفائی» ز مسلم بن عقیل به درد و غصه دچارم میا به كوفه حسین |